Chyba, jako jedna z nielicznych nie opublikuję wpisu, który będzie wychwalał czyny Bieleckiego i Urubko…

…bo choć czyny te wielkie i w żaden sposób nie należy ich umniejszać, to niestety, tragedia, która zdarzyła się na Nanga Parbat dla mnie – przynajmniej na chwilę obecną – przyćmiła cały ten „historycznie rekordowy” moment.

Dla mnie osobiście na Nanga Parbat pozostał PRAWDZIWY człowiek gór… Osoba, która jako nieliczna w dzisiejszych czasach wspinała się niekomercyjnie, bez sponsorów, patronatów medialnych, szkoleń, układów i układzików… Tomek wspinał się przede wszystkim z miłości do gór, czystej prawdziwej pasji, dla siebie i samego przebywania w górach, a nie dla sławy, pobicia rekordów, czy zarabiania pieniędzy…

Obecny czas przepełnia mnie więc smutkiem i złością, a przede wszystkim niezgodą na tak zaistniałą sytuację!!! Zdawałoby się, że w dzisiejszych czasach brak służb ratowniczych i sprzętu nie mogą się zdarzyć, a jednak w tym przypadku, to właśnie zawiodło… Tomek mógłby żyć, gdyby odpowiednio wcześnie zostały podjęte działania ratunkowe…

Czapkins, to niezwykle inspirująca i pozytywna postać, która pokazała, że nie ma rzeczy niemożliwych. Z ogromną determinacją i wytrwałością dążył do wyznaczonego celu. Bez wielkich pieniędzy i poklasku robił rzeczy wielkie!

Wybaczcie, że nie cieszę się z kobiecego sukcesu, jakiego dokonała Elisabeth Revol, ale na chwilę obecną, po prostu nie jestem w stanie…

Łączę się w ogromnym smutku z rodziną Tomka, życząc Wam spokoju i siły!!!

 Nie powinniśmy osądzać ludzi, którzy szukają niebezpieczeństwa w najwyższych miejscach świata, lub wymagać od nich odpowiedzi na pytanie o sens tego, co robią. (…) Kiedy płacą najwyższą cenę za swoją pasję, powinniśmy po prostu o nich pamiętać. Wanda Rutkiewicz

*zdjęcie z profilu FB Tomek Czapkins Mackiewicz: https://www.facebook.com/czapkins/