W cieniu Everestu, Magda Lassota

 

Miał być krótki post na FB, ale jakoś tak w kilku słowach się nie dało, nie tym razem, bo książka warta poświęcenia większej uwagi…

Książka, o której ostatnio bardzo głośno ukazuje Everest z zupełnie innego punktu widzenia niż dotychczasowe ‘górskie’ publikacje. Autorka Magda Lassota wybrała się pod Everest, ale nie po to żeby go zdobyć, ale żeby przez 2 miesiące obserwować tzw. codzienność. Spędziła 2 miesiące w bazie pod Everestem rejestrując i fotografując życie pod najwyższą górą świata.

Autorka w bardzo obrazowy i szczegółowy sposób przedstawia życie w obozie, bez emocji i nadęcia, z punktu widzenia osoby neutralnej, ani nie wspinacza, ani szerpy, czy organizatora.

W moim mniemaniu książka „W cieniu Everestu” zawiera w sobie całą prawdę o Evereście, porusza zarówno kwestie organizacyjne, tzw. ‘problemy’ ze śmieciami, opis codziennej toalety, jak i ujawnia układy i brak kompetencji, czy też szczegółowe informacje związane z finansami.

Jeżeli ktoś chce się dowiedzieć, jak dokładnie wygląda baza i życie pod Everestem, do czego służy mesa, jakie są sposoby na spędzanie czasu, jak zorganizowana jest kuchnia, jakie jest menu wspinaczy, jak wygląda codzienna higiena i toaleta, to ta książka nie pozostawia żadnych wątpliwości. Dosłownie jest to pokazanie życia w bazie od kuchni.

„W cieniu Everestu”, to opowieść nie tylko o najwyższej górze świata, ale przede wszystkim o ludziach – wszystkich, bez wyjątku, niezależnie czy to profesjonalista-wspinacz, szerpa, właściciel agencji, czy komercyjny niedoświadczony klient i bogaty biznesman. Magda często dosadnie i bezkompromisowo opisuje sylwetki swoich rozmówców. Poznajemy przeróżnych ludzi ze wszystkich zakątków świata, ich rozmaite motywacje, różnorakie poglądy i odmienne podejścia do życia.

Dla mnie najważniejszy w tej publikacji jest szereg interesujących kobiecych sylwetek i motywacji. Poznajemy przeróżne historie i trudne wybory kobiet, często z bardzo dyskryminujących społeczności i narodowości. Dla niektórych z nich Everest staje się symbolem walki z muzułmańskim światopoglądem, często symbolem kobiecej siły. Dzięki tej książce poznacie m.in. pierwszą Ormiankę, Libankę, Afrykankę i Greczynkę oraz kobiety z Arabii Saudyjskiej i Syrii na Evereście. Oczywiście nie zabraknie też sylwetek i historii kobiet szerzej znanych w świecie wspinaczkowym, takich jak np. Elisabeth Revol.

To za co szczególnie cenię autorkę, to ukazanie całej prawdy, nie tylko o samej górze, ale o ludzkiej naturze, jest to bowiem historia również samej autorki, przekraczaniu jej własnych barier i granic oraz zderzeniu się często z okrutną rzeczywistością.

A co cieszy najbardziej, to to, że w końcu pojawia się na rynku książka, która nie tylko jest ciekawa, ale również poprawnie napisana. Niestety książki ‘górskie’ choć bardzo interesujące, to jednak w wielu przypadkach niepoprawne stylistycznie. Wymagają wielu korekt językowych i to nie tylko w przypadku tych tłumaczonych z innych języków. Nie kładzie się niestety większego nacisku na walory językowe przy tego typu publikacjach, jednak nie w tym przypadku! W końcu mamy naprawdę dobrze napisaną książkę poruszającą tematykę górską i do tego jeszcze pięknie wydaną!

Myślę, że książka ta będzie interesująca zarówno dla profesjonalnych wspinaczy, którzy często nie mają czasu i energii na dosadną obserwację i obiektywną analizę różnych sytuacji, jak i dla niedoświadczonego miłośnika gór oraz osób po prostu tematyką górską i ludzkimi emocjami zainteresowanych.